The finishing touch!

Now I'm home again. But for the people I haven't spoken yet, a little story about last week.
Ik was gebleven bij 13 augustus. Toen zijn we (Chris, Laure, Game, Biach, Peetim and George(hij heeft ook bij Peetim 'gewoond' komt uit amerika maar wil nooit meer terug)). Aangezien Game zo arm is was hij nog nooit van zn leven in Ayutaya geweest, terwijl dit voor mij alweer de 2e keer was. So up to Ayutaya, maar voor mij was het een big surprise, want ineens stopten we bij de (ditmaal the real, big) floating market. Hier wilde ik nog graag heen, maar dacht dat het er niet meer van zou komen. Et voila. Maar het was niet heel bijzonder, heeeul erg toeristisch. Daarna nog naar 3 tempels geweest(waarvan ik er 2 al had bezocht met Jay Jay). Maar it was fun (ondanks dat Biatch een beetje vervelend was door steeds mn naam te blijven zeggen). Voor de 3 tempels gingen we nog naar een HUGE shopping mall. Game wilde er graag naartoe (without any money?!). Heerlijke Papaya salad en icecream gegeten. Daarna zijn we allemaal opgesplitst. We hadden een tijd afgesproken, maar meeehn die shopping mall was so huge, met zo veel uitgangen, dat ik eerst nog 20 minuten heen en weer heb gelopen voordat ik, gelukkig, Laure tegen kwam. We have a joke together: "I am a stomach with two feet an Laure is old meet(want mama zegt altijd dat het oude vlees eerst op moet ha-ha)." Misschien lijkt het niet zo grappig als het is maar o wat heb we er om gelachen.

Zaterdag en zondag (14&15aug) was het weer teaching at Peetims' home. And some children I really wanted to take home with me, maar nu zit ik hier weer in dit vieze koude kikkerlandje zonder ook maar een monnik of kind meegenomen te hebben, schade. I gave them all a couple of sweet, mega sweete pancakes because it was the last day I saw them all. Oooh my family already know, but this is funny want in het vliegtuig zaten er 2 monniken voor me. HOE betalen ze die reis? WAAROM was hun koffer zo zwaar als ze toch alleen maar die gele doek dragen? EN spreken ze Engels? want er was afgelopen week een dag dat ik de monniken heb lesgegeven. Nouu dat was very hard, because none of them spoke English. Just a couple of words, hard to teach. Maar zoals ik een paar weken geleden over mn culture week al zei; ik geloof niet zo meer in die monniken. Ze vroegen verdeurie mn emailadress, want ze hebben WIFI in de tempel??? Dus ik maakte er maar van dat ze graag wat Engels willen leren via mail, okayy.

Oeff er ging nog een slang over het pad van Peetim. En ik kroop bij iedereen achter zijn rug. WANT, niet zomaar; geen enkel dier is giftig in Thailand, behalve thé snakes.

Maandag waren er weer 4 volunteers bij en omgodjes wat heeft Peetim het de laatste week druk gehad met 7 volunteers. Dat merkte je zeker wel, ik liep het weekend al te zeuren dat ik wil leren hoe je sticky rice maakt. "Yes Robin, that is very simple, I'll show you tomorrow." Maar toen had ze het te druk met alles schoonmaken en de rest van de week met voor iedereen zorgen en het was echt grappig want bijna elke dag zij ze precies hetzelfde. Maar ach laat ik dan maar even internet afspeuren aangezien ik nu weer snel internet heb, wat een luxe.
Lina(Sweeds meisje die ik had leren kennen toen ik het weekend at the Twin House was) was er, Karoline uit Germany, Rebecca uit Ireland and Sharon from Israël. Eerlijk gezegd vind ik het heel apart dat ik zo veel Israëlische volunteers heb gezien deze vakantie.

Maandag én dinsdag hadden we door miscommunicaties en gewoon verrekte ongeregelde Thailandse boel helemaal niets gedaan qua teaching. We hadden eigenlijk de hele dag uhh niets gedaan. Ben paar keer bij Peetims' husband achter op het scootertje gegaan naar de marktjes. En o wat een onbeschrijvelijke gezichten heb ik gezien. Het is natuurlijk MEGA raar als je westers meisje van 17 achter op een scooter ziet zitten bij een Thaise man van 62, especially in Sing Buri.
Ooh en over de mannen van 'savonds heb ik al zoveel verteld dus zal het maar in het kort samenvatten. Het was een barbeque at Peetims' The volunteers only ate, but the high people(yes they were, major of Singburi etc.) only drunk Whisky. They were all in the fourties and we were just a piece of meat for them. De dag er op al helemaal, toen we werden uitgenodigd om met ze te komen sporten. pff... geen sport, neeeuj Whisky!!

Woensdag waren ik en Laure naar Ajan Bussaba gegaan en zij was nóg liever als Peetim, vond ik. Kan haast niet, maar toch voelde het zo. This day teaching was heeel erg leuk en gezellig. Deze school was die van de 23jarigen. Als het kon had ik daar nog wel een week les willen geven, maarja als het kon had ik nog zoooveel meer willen doen. Als het nou toch eens kon haha.

BUT donderdag gingen we naar een ziekenhuis and I thought, yes help some people, but no it was so different than exspected. We did'nt went to the hospital at all. Somewher in the village there was a competition of 'the best nurse'. Nou heel interessant, not! Maar daarna bracht iemand ons door naar een ricefarm. En ooo dit was very interesting. A guide, Dir, who spoke very very good English with an sexy Australian accent (next year I want to go to Australia!) showed us the whole progress from how they make rice.
Ik zei die dag ervoor toevallig nog tegen Laure dat ik nog zo graag rijst had willen planten. To see how hard it is. Und olee ik kreeg de kans. Er zijn 3 verschillende methoden om rijst te planten. Ik heb de manier van gooien gedaan, gewoon de rijst in het water gooien! en het komt goed terecht, very weird. UND the hard traditional way. Iedereen noemde me een princess. WAAROM WEET IK OOK NIET?! maar sommige hadden bijna een wedje gelegd dat ik niet het water in zou gaan. maar com onnn, why not haha. Het was echt een heerlijke voetmoddermassage. Maar vanaf nu, móet iedereen elk rijstkorreltje wat op zn bord ligt opeten want je wil niet weten hoe zwaar dat werk is en hoe lang er voor nodig is!! mehn ik deed het maar 5 minuten, maar mensen die dit een hele dag, elke dag van de week doen voor o-zo-weinig geld. RESPECT.

Vrijdag mijn aller aller laatste hele dag in Thailand ging iedereen naar een farm. Nou sorry, als ik wil kan ik in Nederland ook wel een koe melken of op een paardje hobbelen dus ben ik niet meegegaan. Christopher had er ook totaal geen zin in, dus zijn ik en Chris naar een primary school gegaan waar we nog niet eerder lesgegeven hebben en toen hebben we daar tot een uur of half 2 smiddags lesgegeven. Het was zo warm dat ik echt nulkommanul zin had om mijn tas in te pakken. Dus heb ik het uitgesteld tot savonds heel erg laat. Wat rotzooi daar gelaten voor de kiddies en geen overgewicht (nu denk je vast, hoe doet ze het toch).

De terugweg duurde echt mega-lang en wilde ik eigenlijk erg snel terug zijn(ik zat toch niet meer in Thailand en verlangde naar heel veel knuffels van my lovely family.)
"Ik heb een grote hoed op opa". En ja hoor, ze zagen me al staan en stonden al te springen voordat ik de douane door was.
CHAN LAK KUN = I LOVE YOU